Stres Günlükleri

Kadınları anlayamıyorum diyen erkeklere şu an kesinlikle hak veriyorum. Çünkü ben bile bir kadın olarak kendimi anlayamıyorum. Ne sınav ne ders ne de başka bir sorun olmamasına rağmen sinir topu gibiyim. Çatacak yer arıyorum. Bana bu hep olur. Yani arada buhranlarım gelir. Hey heylerim tepeme çıkar. Avrupa Yakası'ndaki anne gibi soldan soldan gelirler falan. Şu an bunu bu kadar yabancılamam sanırım ailemle olmam. Öncesinde hep yalnızdım. Kızgınlığımı hep tek başıma yaşıyordum. Ama şimdi çevremde benim için değerli insanlar var. Ve ben bu kontrolsüz aynı zamanda saman alevi ömürlü dönem için onlar kırmak istemiyorum. Bir yandan da neye baksam, ne duysam çığlık atacak seviyede hissediyorum.
İşte bu zamanlar için harflerle çığlık atacağım yere hoş geldim.
İyi ki dediğim bir an daha bu blog için.
Ve eğer olur da ileride buraları okuduğumda hala aynıysam belki biraz yardımcı olacak satırlar bırakmak.
Benim hiç geçmeyen baş ağrılarım vardır mesela. Bir gün beni bulunca tüm gün öyle sancılı geçer. O zamanlarda da her şey bugün ki gibi sinir bozucu olmaya başlar. Önce bir fincan kahve içerim. Kesmezse çay demlerim iyice. Pencereden dışarı bakarım biraz. Yine sinirleneceğim bir şey çıkar ya işte maksat kafa dağıtmak ve çaya tat katmak. Sonra biraz durup bir müzik açarım. Rahatlarım da o zaman. Durulurum. Şimdi de arka fonda bir müzik. Biraz baş kaldıran. Sözlerini de çok sevdiğim biri yazmış. Leyla ile Mecnun'cular tanır.
Bu yazıyı yazarken hem rahatladım hem de daha çok gerildim. Rahatlamamın nedeni malum. Ee yazıyorum daha ne olsun...
Gerilmemin nedeni ise internet gibi bir ortamda bu kadar özeli yazmak doğru mu pek emin değilim. İnsanlar tarafından tanınmak hiçbir zaman hoşladığım bir şey olmadı. Yine de bir yenilik işte. Kim okur bilmem ama bu kız da böyleymiş desinler. Belki çokça da bu kız da benim gibiymiş...
Mutlulukla kalın.

Bu Onur Ünlü'den. Ne de güzel...

Bu da takip ettiğim bir blogda keşfettiğim şarkıları dinlerken rastlaştığımız bir şey. Bu grubun her şarkısı anlamlı sanki.